Armenië is een van de oudste landen ter wereld. De geschiedenis van Armenië gaat terug tot ongeveer 1500 voor Christus. Vroeger was het land een groot koninkrijk onder koning Tigran De Grote (95 v.Chr.-66 v.Chr). Hij heeft de hoofdstad van zijn rijk, Tigranocerta, gesticht. Het land breidde zich uit tot over de Kaspische Zee tot aan de Middellandse Zee.

Armenië is in zijn geschiedenis meerdere malen in bezit genomen maar wist zich telkens weer vrij te vechten. De toenmalige hoofdstad van Armenië, Ani, werd in 1064 aangevallen door Turken en Mongolen. Tijdens deze invasie werd het land verwoest, waarbij veel Armeniërs naar het westen van het land vluchtten. In het westen van het land stichtten de Armeniërs het koninkrijk Cilicisch Armenië. Dit rijk was het laatste Armeense rijk dat duurde tot de 14e eeuw. In 1454 verloor het land weer zijn onafhankelijkheid aan de Turken en Perzen.In de 19e eeuw kwam een groot deel (Perzisch deel) van Armenië onder het bestuur van het Russische Rijk.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog in 1915 vond in het

Ottomaanse Rijk (westelijk Armenië) de Armeense genocide plaats.

Tijdens de genocide werden 1,5 miljoen Armeniërs

opzettelijk vermoord door de Jonge Turken, een groep

Turkse officieren die zich zo noemden. Elk jaar word de

Armeense genocide internationaal herdacht. Hier brand de eeuwige

vlam voor de 1,5 miljoen Armeense slachtoffers. 

 

 

 

Na de Eerste Wereldoorlog maakte Armenië, samen met Georgië en Azerbeidzjan, deel uit van de Kaukasische Federatie. Zo konden deze 3 landen van 1918 tot 1920 onafhankelijk blijven. Armenië werd toen de Democratische Republiek Armenië genoemd. in 1920 werd Armenië veroverd door de Sovjet-Unie, waarna het werd hernoemd tot de Armeense SSR.

In december 1988 vond er een zware aardbeving plaats in

het noorden van het land.Ook in dat jaar ontstond er een

conflict met Azerbeidzjan over Nagorno-Karabach,

een zelfstandige regio binnen Sovjet-Azerbeidzjan

die grotendeels door Armenen bewoond was.

In augustus 1990 werd Armenië onafhankelijk van de Sovjet-Unie.

In 1991 riep ook Nagorno-Karabach de onafhankelijkheid uit.

Zowel bij de hierop volgende oorlog als in de huidige situatie

wordt Nagorno-Karabach door Armenië politiek en militair ondersteund.

Armenië leed ernstige economische schade als gevolg van een blokkade door Turkije en Azerbeidzjan. In de jaren 90 vond op grote schaal emigratie plaats. Volgens de officiële cijfers vertrok een tiende deel van de bevolking. Voor het heropenen van de grens met Armenië stelde Turkije jarenlang als eisen dat Armenië niet langer internationale erkenning voor de Armeense genocide zou zoeken, zou afzien van territoriale eisen ten opzichte van Oost-Anatolië (westelijk Armenië) en dat Armeense strijdkrachten zich zouden terugtrekken uit 'bezette gebieden' om Nagorno-Karabach. Toen het er in 2009 op leek dat er daadwerkelijk vooruitgang in de onderhandelingen tussen Armenië en Azerbeidzjan waren, gingen Turkije en Armenië overleggen over een normaliseringsovereenkomst. 10 oktober 2009 ondertekenden Armenië en Turkije een procedure, waarmee beide landen een einde maken aan de jarenlange onderlinge spanningen en diplomatieke betrekkingen aangaan. De procedure moet evenwel nog door de parlementen van beide landen vastgelegd worden. Het is de bedoeling dat dan ook de Turks-Armeense grens weer zal worden opengesteld. De Turkse premier Recep Tayyip Erdoğan stelde echter dat het Turkse parlement niet tot de bevestiging zou overgaan zolang Armenië zich niet terugtrekt uit Nagorno-Karabach.

 

 

​

​